Það má ekki bara hugsa "passíft"

Þegar upp kemur vá þá eru allir boðnir og búnir til að hjálpa og allir reyna að gera sitt besta til að enginn gleymist.  En það má ekki verða til þess að við bíðum "passíf" eftir að við fáum hjálpina ef við þurfum á henni að halda. Ef hjálpin kemur ekki þá verður maður að bera sig eftir henni því það sýnir að annað hvort hefur maður gleymst í látunum eða að viðbragðsaðilar geta ekki hjálpað öllum í einu og meta ástandið þannig, kannski ranglega, að svæði sem maður er á megi bíða og þá kannski vegna skorts á upplýsingum.

Þegar vá er uppi látum vita af okkur ekki bara bíða.

„Presturinn sá eini sem mundi eftir okkur“